De drie volgende geloofspunten gaan nader in op wie de drie-enige God is die wij in het vorige geloofspunt ontmoetten. We zagen dat er op de een of andere manier sprake is van drie personen (een beter woord hebben we niet) die onderscheiden moeten worden: Vader, Zoon en Heilige Geest. Maar aan de andere kant kunnen zij weer niet zover van elkaar gescheiden worden dat ze los van elkaar komen te staan. Zij blijven een absolute eenheid. Dat betekent dat je alles over aard van de Vader kunt zeggen, ook opgaat voor de Zoon en ook geldt voor de Heilige Geest.

God wordt dus omschreven als Vader. Daarbij moeten we direct denken aan twee belangrijke aspecten. Hij is de vader van Zijn Zoon Jezus Christus. En Hij is de vader van al Zijn ‘kinderen’, dat wil zeggen: van ons mensen. Daarbij wordt natuurlijk geen biologische relatie bedoeld. En als we zeggen dat Jezus een goddelijke Vader heeft, dat houdt dat zelfs niet in dat we er van uitgaan dat de Vader er eerder was dan de Zoon. Wanneer we woorden als ‘Vader’ en ‘Zoon’ gebruiken om over God te praten, doen we dat omdat we in onze mensen taal geen betere woorden hebben.

Vader-zijn heeft een diepe betekenis. Dat weet iedere man die vader is geworden. Zoals ook het moederschap voor vrouwen een diepe betekenis heeft. Ouderschap heeft te maken met zorg en bescherming, met een hechte verbondenheid en opofferende liefde. God is, om het menselijk uit te drukken, als een vader die alles voor Zijn kinderen overheeft.

Er zijn nogal wat mensen die grote vraagtekens zetten bij dit beeld van God als vader. We leven in een onvolmaakte wereld met veel vaders die helemaal niet zorgzaam zijn. Wie nooit vaderliefde heeft ervaren, of ooit door zijn vader werd misbruikt, wordt niet erg positief aangesproken door dit goddelijk vaderbeeld. Wie zich in die categorie bevindt moet bedenken dat God niet zo’n soort vader is. Zo iemand heeft misschien meer steun aan andere beelden van God. Zo wordt god in de bijbel bijvoorbeeld ook vergeleken met een goede herder die zich voor honderd procent inzet voor zijn schapen.

Anderen vinden het maar vreemd dat we steeds over God spreken in mannelijke termen. Waarom verwijzen we naar God als een ‘hij’? Sommigen vinden dat zo eenzijdig dat zij liever de vrouwelijke voornaamwoorden gebruiken als zij het over God hebben. Opnieuw moeten we vaststellen dat onze taal te arm is om uit te drukken wie of wat God precies is. In een patriarchale maatschappij, als waarin de bijbelschrijvers leefden, lag het voor de hand God vooral als mannelijk te zien. Toch zijn er ook wel vrouwelijke beelden. Zo wordt God ook wel vergeleken met een hen die haar kuikens verzamelt.

Maar we doen God onrecht aan als we ‘Hem’ proberen te vatten in menselijke termen. God is geen ‘hij’ of geen ‘zij’ zoals wij dat uit onze ervaring kennen, en zeker geen onpersoonlijk ‘het’. God is een ‘persoon’, te vergelijken met de beste ouder die wij ons kunnen indenken (maar dan anders en beter). En Hij heeft al die eigenschappen die wij ons bij zo’n ultieme persoon kunnen denken: rechtvaardigheid, heiligheid, goedheid, geduld, trouw, enzovoort. En alles wat we aan mooie dingen over onze Vadergod kunnen zeggen, is ook op toepassing op de Zoon en de Heilige Geest.

Genesis 1: 1            God schiep alles in het begin

Exodus 34: 6, 7      God is ongeëvenaard: liefdevol, trouw, genadig, vergevingsgezind, maar ziet het kwaad niet zomaar over het hoofd.

Johannes 3: 16     God de Vader hield zoveel van de mensen dat Hij Zijn Zoon voor hen heeft opgeofferd.

Johannes 14: 9     Jezus zei: wie Mij heeft gezien, heeft in feite de Vader gezien.

1 Timoteüs 1: 17   God: eeuwig, onvergankelijk, onzichtbaar en absoluut uniek.

1 Johannes 4: 8    Het ene woord dat God omschrijft: liefde.

Matteüs 23: 37      God wordt vergeleken met een hen die haar kuikens met zorg omringt.

Psalm 61: 5; 91: 4 Wij mogen schuilen onder Gods vleugels

Openbaring 4: 11 God komt al onze lof toe, want Hij heeft alles gemaakt.